Door B-cham Chandralall
Joseph de Maistre vond ik altijd een grappige meneer…
Hij was een Franse diplomaat en schrijver uit de achttiende eeuw die ik beschouw als een door sarcasme geobsedeerde narcist. Wie arrogant wil zijn moet naar mijn inziens wel de bagage hebben om het te rechtvaardigen en daarom was Joseph een man naar mijn hart. Hij was een van de grondleggers van de contrarevolutie in Frankrijk, maar daar wil ik het niet over hebben.
Ik wil eerder zijn beroemde uitspraak met je delen die constant op politieke podia in Suriname gebezigd wordt; “Toute nation a le gouvernement qu’elle mérite”
“Elk volk heeft de regering die het verdient”
Maar diezelfde Joseph heeft nog een andere uitspraak gedaan die haaks staat tegenover de bovenstaande en die is vrij vertaald:
“Elke beschaving heeft het afval dat het verdient”
Voor afvalverwerkers is afval onmisbaar. Zonder afval zouden zij het hoofd niet boven water kunnen houden. Wat voor de een afval is, is voor de ander onmisbaar. Afval is dus relatief.
Misschien is Desi Bouterse inderdaad onwaardig als president zoals ik grote delen van de politieke oppositie hoor roepen. Onder zijn leiding heeft er corruptie plaatsgevonden… of misschien is hij juist de beste president geweest met het meest integer kabinet dat de Surinaamse geschiedenis ooit gekend heeft omdat er nooit bewezen is dat een van zijn ministers heeft gestolen. In 2010 zou een van hen wel hebben getracht “iets” te doen, maar dat is hem duur komen te staan. Hij werd genadeloos ontslagen (klik hier)
De vraag is natuurlijk nu of ik bezig ben politieke propaganda te voeren voor Bouterse of in de sarcastische pen van mijn goede vriend Joseph de Maistre denk te klimmen.
Wat je wel weet is dat de verdeeldheid kleiner is in Suriname als het gaat om sommige presidenten waarmee andere volkeren mee moeten dealen… ach… ik zoek een aanknopingspunt voor het onderstaande. Hier drie opmerkelijke regeringsleiders van de afgelopen vijf jaren.
Nummer 3: Yingluck Shinawatra (Thailand)
Eigenlijk zou ik haar broer Thaksin Shinawatra op deze lijst moeten zetten, maar wie een papegaai kiest te zijn van een veroordeelde corrupteling en landverrader is naar mijn inziens een nog grotere leeghoofd. Nee, wacht… het volk heeft haar in 2011 gekozen en wel met een absolute meerderheid in het parlement. Net zoals ook de Surinaamse president een jaar eerder werd gekozen met een absolute meerderheid in De Nationale Assemblee (DNA).
In mei 2014 moest de bloedmooie Yingluck aftreden omdat zij een hoge functionaris in de regering heeft bedankt om een familielid te accommoderen. Ook onze president heeft dat gedaan. Het afgelopen jaar heeft hij zijn dochter Peggy benoemd tot superambtenaar op zijn kabinet (klik hier).
Maar er was nog meer aan de hand in Thailand. Yingluck heeft een groep politici amnestie verleend waaronder haar broer die de machtigste en rijkste ondernemer is in Thailand. Die was ook premier maar moest het land uitvluchten omdat hij vervolgd werd voor zijn gierigheid. Behalve dat broer zijn ambt misbruikte om persoonlijke zakendeals te sluiten met overheden van bevriende landen wordt hij er zelfs van verdacht een scenario in elkaar te hebben gezet waarbij een deel van Thailand door een buurland bezet zou worden gehouden; een gebied waar zijn familie grote financiële belangen heeft. En nu weer naar zusje…
Zij was de spreekbuis van haar broer die in een zelfverkozen ballingschap leeft in het buitenland. Ook kwam mevrouwtje als premier heel slecht uit haar woorden en miste de kunst van ‘freewheelen’. Yingluck moest het hebben van toespraakjes die duidelijk niet door haar werden opgesteld. Zij maakte veel fouten tijdens het lezen en wekte de indruk totaal geen idee te hebben van wat zij op papier had. Ook kon zij niet ingaan op vragen die gesteld werden aan de hand van haar toespraken en trad steeds weer in herhaling door haar spiekblaadje te voorschijn te halen. Wat dit betreft staat president Bouterse wel een puntje voor op haar. Hij is een meester in het ‘freewheelen’ en geeft soms zijn speechschrijver spijt dat die de hele avond wakker is gebleven om het staatshoofd verbaal te bewapenen de volgende dag. Terug naar Yingluck…
Waar Yingluck wel goed gebekt in blijkt te zijn is het flirten met machtige mannen. freewheelen kan zij niet maar vrijerig wailen wel. Daar heeft zij geen spiekblaadje voor nodig. De hele wereld heeft in 2012 via de massamedia kunnen opmerken hoe zij de Amerikaanse president Barack Obama, de machtigste man ter wereld, aan het versieren was en dat op meerdere momenten tijdens een staatsbezoek van die meneer aan Thailand. De Thaise president was duidelijk in haar element en heeft zich nog nooit eerder zo soepel en flexy gedragen. We zagen een hele andere Yingluck.
Volgens bronnen op haar kabinet heeft zij openlijk toegegeven stapelgek op Obama te zijn en er geen moeite mee zou hebben om zijn tweede vrouw te worden. Yingluck heeft dit nooit ontkend, maar voedde de geruchten juist meer door intiem te doen met Barack terwijl alle camera’s op hen gericht waren. (klik hier).
Barack scheen moeite te hebben om de avances van die verleidelijke vrouw van zich af te slaan. Wie weet wat er allemaal nog in Thailand is gebeurd? Feit is wel dat er besloten gesprekken tussen de twee presidenten zijn geweest waarbij zij alleen achter gesloten deuren waren. Voor het oog van het publiek kon “madam de flirtgrage” haar handen niet thuis houden van de onschuldige Barack. De vraag is nu hoe zij zich heeft gedragen achter gesloten deuren en wel helemaal en alleen aan haar lot overgelaten met hem.
Een duidelijke geile president aan het roer. Is dat een president onwaardig?
Ik weet bijna wat de eerste vraag was die Michelle hem stelde bij terugkeer in de VS:
“Barack… baby… did you eat her berlinerbol?”
Nummer 2: Michel Martelly (Haiti)
Ik houd persoonlijk van deze president; in figuurlijke zin natuurlijk.
In Haïti is hij een legende en daarbuiten ook. Niet als president, maar als popster. Hij is een wereldbefaamde zanger en showman met een aparte stijl. Voor Martelly is het de normaalste zaak om in een korte rok, topje of bh en vrouwenpruik op het podium te staan en als een losbandige afgedankte dame de boel aan de gang te brengen. Al rokend op een sigaretje en even zijn onderbroek zakken kan geen kwaad voor “Sweet Micky”. Geil wrijven aan zijn tepels, penis en zuigen op zijn vingers horen erbij. Ook tijdens zijn presidentschap klom hij dikwijls in de aanstootgevende kleren van zijn nicht (zie video).
Sweet Micky schroomde er ook niet voor mannen het podium op te roepen en hen flink te ‘boeken’ totdat zij er duizelig van werden. Als het even kon bukte hij voor hen voorover zodat zij hem met gelijke munt konden terug betalen.
Misschien abnormaal voor de doorsnee Surinamer maar de Haïtianen zijn dol op hem. Misschien promoot hij homoseksualiteit en “travestietachtigheid” en dat mag. Maar ik denk niet dat zijn wijze van aanpak in Suriname wortel zou schieten.
Onze president heeft ook iets gemeen met hem; gelukkig niet het “rokkenzwaaierij en billenpiererij”
Ze houden beide van zingen en hebben tijdens het bezoek van Martelly aan Suriname in 2013 gretig gebruik gemaakt van de mogelijkheid om samen te zingen. Beide staatshoofden kunnen veel van elkaar leren. Zo kan Martelly Bouterse leren om een betere zanger te zijn en kan hij van onze president leren hoe een massa achter zich te krijgen zonder een rokje aan te doen en in je eigen tepels te knijpen.
Ik heb de eer gehad om “Sweet Micky” te ontmoeten toen hij in 2013 in Suriname was.
Het eerste wat mij opviel is dat hij een lange vent is die heel goed op zichzelf let. Zijn kleding was gezaghebbend en zijn gezicht netjes geschoren en onderhouden. Heel kort heb ik een babbeltje met hem gemaakt. Hij heeft een pracht van een stem en inderdaad ook een charismatische uitstraling. Heel vriendelijk en oplettend. De vraag kroop over mijn lippen om hem te vragen waarom hij ervoor kiest om soms als een onverzorgde en onaantrekkelijke vrouw op het podium te verschijnen en te geilen op zichzelf. Nog net voordat de vraag de ruimte in werd gekatapulteerd werd hij door een protocolwerker van het Kabinet van de President apart geroepen om waarschijnlijk iets af te stemmen. We namen afscheid van elkaar en ik zag hem daarna weer in de VIP-ruimte op Zanderij net voor vertrek naar zijn eigen land. Ik kreeg weer de drang in mij om die vraag te stellen maar zag er van af. Je weet maar nooit waarvoor het goed is geweest…
Inderdaad zou mijn tweede vraag te maken kunnen hebben me zijn waardigheid als president vanwege zijn afwijkende gedragingen. Maar daarmee zou ik komen aan de keuze van het Haïtiaans volk. Het grappige is dat juist delen van het Haïtiaans volk zich hebben verzet tegen de vriendschap en een staatsbezoek die onze president heeft afgelegd aan Haïti. In Bouterse zien zij geen waardige president om met hun betrekkingen aan te gaan. (klink hier)
Nummer 1: Teodoro Obiang Nguema Mbasogo (Equatoriaal-Guinea)
Safe the best for last….
Ik weet niet waarom ik bang ben om over deze president te schrijven en het idee heb dat ik nadien met een kogel in mijn achterhoofd ergens in een goot te Rijsdijk gevonden zal worden. Misschien zie ik spoken bij daglicht maar wij zijn altijd in het duister gehouden over het werkelijk verhaal rond deze president die de Sleutel van Paramaribo heeft.
“Financieel staat het land er goed voor, de overheid ontvangt veel geld door de oliewinning, het land heeft nauwelijks schulden en het bruto nationaal product per hoofd van de bevolking behoort tot de hoogste van Afrika met zo’n $ 22.300 in 2012”, schrijft Wikipedia.
Wellicht zou je kunnen denken dat Teodoro goede zaken heeft gedaan toen hij in 1979 zijn oom, de toenmalige president, afzette. Dat zou geen leugen zijn want oompie voerde een bloeddorstig schrikbewind. Teodoro transformeerde het land tot een economische power house op het Afrikaans continent.
Echter… Hij is president voor het leven; een wet die zijn oom heeft ingesteld. Heel wat verziekte wetten van de boze oom heeft hij ongedaan gemaakt maar wel dusdanig dat hij er geen schade van zou ondervinden als nieuwe eigenaar van Equatoriaal-Guinea. Dat is hij ook. De economie van het land behoort hem en zijn familie toe en zijn persoonlijk vermogen wordt geschat op USD 600 miljoen (klink hier)
Dit terwijl het overgroot deel van de bevolking in zware armoede gedompeld is. De vraag is natuurlijk hoe het land dan het hoogste bruto nationaal product per hoofd van de bevolking heeft op het Afrikaans continent.
Wie wel USD 22.300 per keer kan uitgeven is zoonlief Teodorín Nguema Obiang. Net als onze president is ook Teodoro dol op zijn zoon en mag niemand iets kwaad over hen zeggen. Begrijpelijk misschien. Welke ouder zou zijn kind laten vallen?
Niet Bouterse (klik hier)
En ook niet Obiang (klik hier)
En ik waarschijnlijk ook niet als ik er zeker van ben dat je mij achteraf daar geen spijt van zou laten hebben.
Een ding is duidelijk: zowel Obiang als Bouterse is een fanatieke nationalist.
Maar om terug te komen op hun stoute kinderen breekt Obiang junior alle records. Die heeft leeft groter dan een megaster met eigendommen in Amerika en Frankrijk ter waarde van meer dan USD 350 miljoen. Hij heeft een eigen platenmaatschappij, drinkt rum-cola met de mooiste vrouwen ter wereld en zit af en toe ook aan hun berlinerbol.
Zijn mansion in Malibu is een wereldwonder en hij is misschien de grootste fan van Michael Jackson want hij had sinds kort een behoorlijke collectie aan eigendommen van de intussen overleden popicoon. Zijn luxe jachten, privéjets, sportauto’s en huizen op alle continenten van de wereld laten alle rappers in Hollywood bij elkaar opgeteld zich als bedelaars voelen en hij feest alsof het elk jaar oudjaar is. Een deel van zijn rijkdom is echter afgepakt in verschillende landen omdat hij de afkomst daarvan niet overtuigend kan onderbouwen. Ook hij dreigt achter slot en grendel te verdwijnen net als onze junior Bouterse (klik hier)
Ohja… Obiang junior is ook minister van Agrarische ontwikkeling en bosbouw in zijn vaders kabinet maar van beleid maken en uitvoeren schijnt weinig van terecht te komen aangezien hij het te druk heeft met persoonlijke bezigheden in het buitenland.
Ik heb ook de eer gehad president Obiang te ontmoeten in Paramaribo niet zo lang geleden. Als je mij vraagt een heel beleefde meneer die best wel bescheiden maar welbespraakt is. Van zaken doen zou onze president wat van hem kunnen leren en omgekeerd kan Bouterse hem enkele tips geven over een sociale agenda want daar schijnt Obiang nog mee te worstelen.
Bouterse wil een ambitieuze sociale agenda uitvoeren zonder het geld ervoor te hebben terwijl Obiang er meer dan genoeg van heeft, maar daar niet voor voelt. Obiang zijn volk gaat gebukt onder zware armoede en sterft vroegtijdig af. Hij heeft zijn land letterlijk in een financiële wurggreep en zijn zoon beloond met ongekende financiële losbandigheid.
Een president onwaardig?
In dit geval kan je er niets aan doen. Wie wil mag durven hem af te proberen zetten. Je duikt gauw op in een goot met een kogel door je hoofd ergens in de Afrikaanse versie van Rijsdijk.
Dit gezegd hebbende kom ik dan terug op de uitspraken van mijn goede maat Joseph de Maistre:
“Elk volk heeft de regering die het verdient”
en
“Elke beschaving heeft het afval dat het verdient”
We winnen niet de schoonheidsprijs in de wereld maar we hebben nooit afval als president gehad. Wij hebben daar nooit voor gekozen en ook nooit gekregen.Het past niet in onze beschaving als samenleving omdat wij geen onwaardig volk zijn.
Dank u!
B-cham Chandralall 