PERSVRIJHEID IN SURINAME 2017

Naar mijn inziens…

Van de 180 landen op de World Press Freedom Index van de internationale organisatie Journalisten Zonder Grenzen staat Suriname op de 20^ste plaats in 2017. Dit is, in vergelijking met het jaar daarvoor, een vooruitgang van 2 plekken. De officiële verklaring van Journalisten Zonder Grenzen met betrekking tot Suriname luidt:

“With few attacks on journalists and a varied media landscape, Suriname gets fairly high marks these days for its respect for freedom of information. But training and resources are lacking and “public expression of hatred” towards the government is punishable by up to seven years in prison under a draconian defamation law. The very controversial Dési Bouterse, who became president again in 2010, this time via the polls, and was re-elected in 2015, has managed to be amnestied for the 1982 murders of 15 political opponents including five journalists”

Ik zal het bovenstaande uitpluizen.

• Stelling: “With few attacks on journalists and a varied media landscape, Suriname gets fairly high marks these days for its respect for freedom of information”
• Stelling: “But training and resources are lacking and “public expression of hatred” towards the government is punishable by up to seven years in prison under a draconian defamation law”
• Stelling: “The very controversial Dési Bouterse, who became president again in 2010, this time via the polls, and was re-elected in 2015, has managed to be amnestied for the 1982 murders of 15 political opponents including five journalists”

 Alle drie stellingen hierboven berusten op waarheid en feitelijke informatie waaraan niet getwijfeld dient te worden.

Mij bekruipt wel het gevoel dat de respectabele 20^ste plek alleen te danken is aan deze drie feiten. Ik hoor binnen het journalistenveld wel dat er met Surinaamse journalisten afstemming plaatsvindt om te komen tot de jaarlijkse rangschikking, maar ik heb als journalist met 15 jaren ervaring, een journalistenprijs, Academische achtergrond en diverse mediatrainingen achter de rug nog nooit een formulier onder ogen gekregen om in te vullen. Het kan dat ik niet aan de eisen voldoe, maar hoe staat het met “lotgenoten” die naar mijn inziens wel aan de eisen voldoen op basis van hun ervaring, opleiding en accreditaties die mij ook vragend aankijken wanneer ik dit onderwerp met hen bespreek?

Ik weiger te geloven dat Journalisten Zonder Grenzen slechts met een “heilig huisje” ruggespraak houdt waarvan, gezien de bewegingen binnen het journalistenveld, de vraag gesteld mag worden in hoeverre de ondervraagden nog journalisten dan wel verslaggevers zijn. Een grote groep mediawerkers, waaronder journalisten, zit intussen bij de overheid, een parastataal bedrijf of particuliere onderneming als communicatiewerker. Indien het zo mocht zijn dat zelfs 1 van deze ‘journalisten’ een bijdrage heeft geleverd aan de informatie verstrekt aan Journalisten Zonder Grenzen mag naar mijn mening het geheel verslag nietig worden verklaard.

Het Surinaams journalistenlandschap naar mijn inziens anno 2017:

Het journalistenkorps in Suriname is ongeorganiseerd en stuurloos.

De Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) is in een winterslaap gedompeld en het bestuur is momenteel incompleet en demissionair. Er is geen inzage in het ledenbestand en contact met het journalistenveld aangaande journalistenaangelegenheden is zoek. Aan trainingen, discussieavonden en Algemene Ledenvergaderingen is er weinig tot niets bereikt door het zittend bestuur. Initiatieven zijn ondernomen door andere groeperingen buiten de SVJ om. Deze initiatieven loof ik toe en dragen bij tot betere inzichten en sociaal contact tussen journalisten.

In Suriname is er anno 2017 sprake van persvrijheid omdat journalisten de ruimte hebben om vrijelijk hun werk te doen en mogen kritisch zijn naar regeringsautoriteiten, politici en anderen zonder daarvoor opgepakt, bedreigd, mishandeld en/of vermoord te worden. Van enkele incidenten is er wel sprake, maar die zijn niet van verontrustende aard en hebben geen structureel karakter.

Er is wel sprake van censuur. Dit vindt plaats bij regeringsgezinde mediabedrijven en antiregeringsgezinde mediabedrijven. De kunst wordt ontwikkeld om, net als in Nederland, zelfcensuur toe te passen middels omzeilingen. Let wel: Nederland staat op de 5^de plaats in de wereld voor haar persvrijheid volgens de World Press Freedom Index 2017. Naar mijn inziens is dit kolder en in strijd met de realiteit. Net zoals ik mij afvraag hoe men is gekomen tot de 20^ste plek voor Suriname vraag ik mij ook af wat de meetinstrumenten zijn geweest om de Nederlandse persvrijheid te meten. Het zal mij ook niet verbazen als Nederlandse journalisten zouden stellen dat Suriname als 20^ste meest persvriendelijk land ter wereld een lachertje is. In Nederland hebben politici en de overheid meer greep op wat er aan nieuws wordt gepubliceerd dan men de wereld wil doen geloven. Toch staat het land op een briljante 5^e plek in de wereld. Ik haal slechts 2 voorbeelden aan:

VOORBEELD 1

 

VOORBEELD 2

Mijn statement in het kader van Internationale dag van de Persvrijheid 2017:

Surinaamse journalisten die hebben meegewerkt aan de World Press Freedom Index 2017 zouden alvast protest moeten aantekenen tegen het uitgegeven verslag in algemene zin omdat Journalisten Zonder Grenzen een standpunt heeft ingenomen met betrekking tot de landsgrenzen van Suriname waarbij “Tigri” wordt beschouwd als Guyanees grondgebied. Verder zal er aangedrongen moeten worden op de correcte spelling van de naam van het land of er zal consequent gekozen moeten worden voor “Suriname” of  “Surinam”. Ik kan meegaan met Journalisten Zonder Grenzen wanneer die stelt dat de rangschikking van Suriname heeft plaatsgevonden op basis van “Insufficient resources”. Er is naar mijn inziens onvoldoende data en draagvlak gepresenteerd door de Surinaamse kant om te komen tot een reëel beeld.

Conclusie:

“ De 20^ste plek op de World Press Freedom Index 2017 is niet op basis van ruime draagvlak tot stand gekomen en mag slechts ter consumptie genomen worden. In Suriname is er wel sprake van persvrijheid maar bestaande muilkorfwetten dienen in heroverweging te worden genomen. De regering en De Nationale Assemblee zullen, in hun streven om het recht op informatie voor de Surinaamse samenleving te bevorderen, de Wet Openbaarheid van Bestuur nog dit jaar moeten goedkeuren en afkondigen. Terecht stelt Journalisten Zonder Grenzen dat de moord op 5 journalisten onbeantwoord is gebleven door de rechtstaat. Er zal echter wel een definitie moeten zijn voor het begrip “journalist” voor de toen samenlopende omstandigheden van 1982 om te concluderen of het gaat om politieke moorden of de dood van journalisten in de uitoefening van hun taak.”